Πληροφορίες για την Αμοργό
Η Αμοργός, είναι ένα νησί με απέραντη φυσική ομορφιά και καταγάλανες παραλίες. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του συμπλέγματος των Κυκλάδων και απέχει 136 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Πειραιά. Το νησί αποτελεί φυσική δίοδο και γέφυρα επικοινωνίας των Κυκλάδων προς τα Δωδεκάνησα. Χαρακτηριστικό της Αμοργού είναι ότι διαθέτει δύο φυσικά λιμάνια, τα Κατάπολα στο κέντρο και την Αιγιάλη στα βόρεια. Οι περισσότερες ακτές της είναι βραχώδεις και καταλήγουν απότομα στη θάλασσα.
Η περιοχή Αιγιάλη χαρακτηρίζεται από το άγριο ορεινό τοπίο της. Εκεί βρίσκεται η ψηλότερη κορυφή Κρίκελλος με 821 μ. υψόμετρο. Στο κέντρο του νησιού βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας με 698 μ. υψόμετρο και δυτικά το Άσπρο βουνό, Βουνό του χωριού ή Κόρακας με 528 μ. υψόμετρο. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους ορεινούς όγκους παρεμβάλλονται μικρές κοιλάδες με κυριότερες αυτές της Κολοφάνας στα δυτικά, των Καταπόλων στο κέντρο και της Αιγιάλης στα βόρεια και μικρότερες αυτές του Καμαριού, της Αρκεσίνης και του Αγ. Παύλου.
Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καλύπτεται από το πέτρωμα σχιστόλιθο που χρονολογείται (έρχεται) από τα αρχαία χρόνια και τον ασβεστόλιθο ο οποίος καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού. Η σημερινή μορφή της Αμοργού οριστικοποιήθηκε πριν από 700.000 περίπου χρόνια με την καταβύθιση μεγάλων χερσαίων τμημάτων και τον σχηματισμό του νησιώτικου όγκου της. Η βλάστηση εδώ είναι παρόμοια με αυτή των υπόλοιπων νησιών των Κυκλάδων. Είναι αραιή και θαμνώδης με σχινιές, πρίνους, ασπάλατθους( κατά τους Αμοργιανούς) ή ασπάλαθους και φρύγανα εκτός από τις εύφορες κοιλάδες των Καταπόλων, Κάτω Μεριάς και Αιγιάλης όπου υπάρχουν πυκνοί ελαιώνες και άλλα καρποφόρα δέντρα. Αμπέλια και κηπευτικά εκλεκτής ποιότητος καθώς και λίγα δημητριακά καλλιεργούνται στις σκαλωτές βουνοπλαγιές σε όλο το νησί. Όσο φτωχή είναι η Αμοργιανή βλάστηση σε πυκνότητα και μεγέθη, τόσο πλούσια είναι σε ποικιλία ενδημικών φυτών και ιδιαίτερα σπάνιων βοτάνων με θεραπευτικές ιδιότητες.
Το νησί προστατεύεται από τα μελτέμια του Αυγούστου λόγω της φύσης του εδάφους και της μορφολογίας του. Η περιοχή της Αιγιάλης είναι ζεστή κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.
Η Αμοργός συνδέεται με τον Πειραιά, τα Δωδεκάνησα και τις υπόλοιπες Κυκλάδες με πλήθος ακτοπλοϊκών δρομολογίων, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο νησί υπάρχει συγκοινωνία με πολλά δρομολόγια λεωφορείων κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι ονομασίες της Αμοργού κατά την αρχαιότητα ήταν Παγκάλη, Ψυχία, Καρκησία και Μελανία. Σύμφωνα με αρχαίους γεωγράφους και λεξικογράφους το νησί αποτελούσαν τρεις πόλεις, η Αρκεσίνη (θέση Καστρί), η Μινώα (θέση Μουντουλιά Καταπόλων) και η Αιγιάλη (θέση Βίγλα στα Θολάρια).
Σημαντικά ιστορικά ευρήματα που έχουν βρεθεί, μαρτυρούν ότι το νησί πρωτοκατοικήθηκε στην διάρκεια της 5ης χιλιετίας. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν (ανακάλυψαν) το υπόβαθρο του Κυκλαδικού Πολιτισμού στο νησί και τις σχέσεις της Αμοργού με τη Νάξο, τη Πάρο και άλλες απομακρυσμένες περιοχές.
Ο Κυκλαδικός πολιτισμός ανθίζει στο νησί κατά την 3η χιλιετία π.Χ. και αφήνει ανεξίτηλα ίχνη με τα πασίγνωστα ειδώλια. Ακολουθεί ο Mυκηναϊκός πολιτισμός. Αργότερα η Αμοργός κατοικείται από Μιλησίους της Μικρασίας και Ναξίους και συμμετέχει ενεργά στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία. Μεταξύ του 3ου -2ου αιώνα το νησί πέρασε από τα χέρια των Μακεδόνων, των Πτολεμαίων, των Σαμίων, των Ροδίων και των Ρωμαίων. Οι λατρείες των Ελληνιστικών χρόνων είναι γεγονός για το νησί και τον 4ο αιώνα αρχίζει το φαινόμενο του εκχριστιανισμού των αρχαίων λατρευτικών χώρων.
Οι επιδρομές των Σαρακηνών πειρατών αναγκάζουν τους κατοίκους να οχυρωθούν στο Κάστρο, το Καστρί και στους 23 πύργους του νησιού.
Την περίοδο της Εικονομαχίας καταφθάνει η Θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας από την Παλαιστίνη και ο Αλέξιος Κομνηνός ανακαινίζει το 1088 τη Μονή προς τιμήν της Παναγίας.
Πολλά αρχιτεκτονικά δείγματα από την εποχή της Ενετοκρατίας έχουν βρεθεί στο νησί. Μερικά από αυτά είναι ο πύργος του Γαβρά, ο Κάτω Λάκκος και οι πλακόστρωτες Λόζες.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας σημειώνεται οικονομική ακμή και εκκλησιαστική αναγέννηση στην Αμοργό. Το 1822 το νησί γίνεται έδρα Επαρχείου του, υπό σύσταση, ελληνικού κράτους και το 1829 με δαπάνες της Μονής της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας ανεγείρεται ένα από τα πρώτα ελληνικά σχολεία.
Μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο μειώνεται ο πληθυσμός του νησιού λόγω της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης των Αμοργιανών.
Τα τελευταία 20 έτη σημειώνεται ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού.
No comments:
Post a Comment